Emma van Angelbeek:
Gedichtjes
Zonder uitgever; Salatiga, 1911
81 pagina's

Ten geleide
Een ideaalbeeld is het zeker, zoals het 'bergkind' hier geschetst is, en niet vrij van klassiek koloniale trekjes. Wat die aangaat, is het interessant te bedenken dat de auteur van dit gedicht van Indische afkomst was en aldus verwant aan het bergkind.

Java's Bergkind

O, kind van de bergen, eenvoudig, gedwee,
O, kind van de bergen, gij leeft met me mee!
De bergwind heeft U wakker gekust
De bergwind heeft in slaap U gesust!-

Uw oogen, als 't donker der nacht zoo zwart,
Uw huidskleur bruin, uw goedig hart,
Dat kind der bergen, trek m'in U aan,
En ik wil naast U door 't leven gaan!-

Zwart zijn er uw haren, eenvoudig uw tooi
Uw lichaam slank, uw oogen mooi!
Uw voeten, die bloot de aarde betrêen,
Ned'riger beeld als 't Uwe, 'k ken er geen! -

Zoo altijd blijft er uw levensbestaan,
Geen afwisseling, kind biedt ooit 't U aan,
En toch geniet ge eenvoudig wicht,
Van der heerlijke bloemen der bergengezicht!

Zo genieten als gij, dat is edel en goed!
't Brengt er rust en vree in 't gemoed!
En leef 'k ver van U mijn leven voort,
Uw beeld zal me volgen in 't verre oord!

(pag.51)