Karin Ottenhoff:
Drieluik voor een Indisch meisje
Verschenen in: Wat niet over wil

Ten geleide
Veel in dit drieluik gaat over wat niet gezegd hardop gezegd wordt, kan worden of hoeft te worden. De goede verstaander begrijpt...

Drieluik voor een Indisch meisje

1

Een feestelijke kinderschaar
omkranst hem, trotse vader
met stralend naast zich
zijn oudste dochter rijzig
achter moeders stoel
waarop in kant de jongste
op schoot bij de beduusde schim
in sarong en kabaai, geknot
ver buiten eigen wereld

Zo heeft een moeder, haar dochter
eenzaamheid verbeten
tussen vriendelijke vreemden

2

Bij elk bezoekuur roemt ze het Huis
maar hengelt naar logeerafspraken
om saamhorigheid te voelen
in samen bezig zijn met koken
redderen en tafelen

in actie tot de wereld kantelt

Tussen kamerdeur en keuken
zijgt ze zonder zucht voorover
het frêle lijf ineens loodzwaar
geen woord vormen haar lippen
maar klemmend roept haar hand

3

Er glijdt een boot door de open brug
in het uitzicht voor het ziekenhuis
waar moeder haperend ademt

Ik keer terug tot bij haar bed
zeg tegen het slapende gezicht
de zachte haren, de hete huid:

De boot gaat op thuisvaart, glij je mee?
Haar hand antwoordt niet meer
maar zij blijft nog, ademt nog even

(pag. 19-21)