Jill Stolk
Zij schrijft verhalen, romans, toneel, liedjes en boekbesprekingen, speelt trompet en geeft yoga-lessen. Multitalent Jill Stolk zou nog veel meer willen doen, als ze de tijd had. In augustus en september treedt ze op met de eenakter De Kijkrobijn. Een doortastende vrouw, die over haar auteurschap nuchtere uitspraken doet:
"Ik vind schrijven mooi hoor, maar ik zou het niet de hele dag willen doen."
Haar week is verdeeld over verschillende werkzaamheden. Enkele dagen is ze muziek-docente (gevormd op het Koninklijk Conservatorium), andere dagen geeft ze les in haar yoga-studio. Ze heeft een gezin dat aandacht verwacht. Tussendoor schrijft ze.
"Afgelopen zondagochtend deed ik mijn yoga-oefeningen. Ik stond op mijn hoofd. Daarna begon ik te lachen omdat mij allerlei zinnen invielen. Voordat ik aan de zondagse eitjes met het gezin ging, schreef ik die eerst op. De zinnen legde ik op een apart tafeltje. Zo werk ik. Later werp ik er dan een tweede blik op voordat ik ze ga uitwerken."
Jill Stolk heeft een opgewekte toon in haar stem. Die blijft als ze vertelt over De zwijgende vader, het boek dat dat over een vader met kampervaringen en de invloed daarvan op het gezin gaat.
"Ik zat in een Tweede Generatie gespreksgroep van de KJBB (Vereniging 'Kinderen uit de Japanse Bezetting en Bersiap 1941-1949') waar we allemaal over onze ouders spraken. Als zij aan het woord waren, schreef ik. Niemand durfde er wat van te zeggen. Ik heb er verder niets mee gedaan, maar wat ik daar hoorde, vermengde zich in mijn hoofd. Daar is uiteindelijk de zwijgende vader uit voortgekomen. Het is een samengestelde vader geworden die ook op de mijne lijkt. Iedereen die het boek gelezen heeft, zegt:' Alsof je het over mijn vader hebt.' Toen het boek gepresenteerd werd, op 15 augustus 1992 in het Haagse Congresgebouw, heb ik dat nadrukkelijk gezegd."
Zowel de vader als moeder van Jill Stolk zijn van Indische afkomst. Haar moeder had, zoals Jill dat noemt, een "tussenvolk-syndroom".
"Mijn moeder was veel Indischer dan mijn vader; haar familie zat al een generatie langer in de tropen. Zij was veel meer Indisch in haar hart, terwijl ze sterk met de Hollandse cultuur verbonden wilde zijn. In Nederland heeftt ze aan Nederlanders les gegeven, ze wilde er letterlijk tussenin staan. We woonden in Den Haag, toen ik problemen kreeg met een scheikundelerares. Mijn moeder zei: 'de docent heeft altijd gelijk'. Maar ik dacht: nee, dat zeg je alleen omdat zij wit is en jij uit Indië komt. Alles wordt beoordeeld vanuit de positie tussen zwart en wit in. Dat is het tussenvolk-syndroom."
Aan haar twee zoons, derde generatie Indisch, heeft Jill gevraagd of ze hen iets van 'het Indische' had meegegeven. Ja. De oudste bracht Indisch-zijn in verband met de mensen van betekenis die Jill in "die wereld" kent, de jongste associeerde het met muziek: zijn moeder speelt immers alle Indische liedjes. Zo gaat de Indische cultuur verder, van generatie op generatie, steeds met andere betekenissen.
En de vader van Jill Stolk? Hij keert terug in De Kijkrobijn. Goena goena, een ring ("echt van mijn vader geweest", zegt Jill) en gesprekken die de vader na zijn dood met de dochter voert. Weer de vader. En weer de dochter, die blijft schrijven, musiceren, doceren en optreden. "Er komt een nieuw verhaal, en een nieuwe eenakter. De titel? Dat zeg ik nog niet."
Opvoeringen
De Kijkrobijn op 19 augustus 2005. Aanvang: 20.30 uur. Plaats: Bibliotheek Leidschenveen, Zoetermeerse Rijweg 895 te Den Haag; tel/fax: 070-44.44.522. Reserveren wordt aanbevolen. Toegang :vijf euro. Zondag 4 september 2005, Indisch Cultureel Centrum 'De Graanschuur,' Dorpsstraat 74 A, Zoetermeer. Aanvang voorstelling 20.00 uur, alleen voorstelling Euro 10,-; voorstelling en buffet 24,95 euro. Aanvang buffet 18.00 uur. Reserveren 079-3414549
Bronnen:knipsels van het Letterkundig Museum, interview door de Conductrice.
Meer lezen van Jill Stolk?
Over Jill Stolk
